Linda Hačion - Poetika postmodernizma

- Postmodernizam je obično povezan sa cvetanjem negativističke retorike: diskontinuitet, disrupcija, dislokacija, decentriranje, indeterminacija i antitotalizacija.
- Postmodernizam je protivrečan fenomen koji upotrebljava i zloupotrebljava, gradi i ruši same pojave koje i izaziva (u arhitekturi, književnosti, muzici, slikarstvu itd.)
- Postmodernizam je okarakterisan vidom nepoverenja u velike ili metanaracije: oni koji žale zbog "gubitka smisla" u svetu ili umetnosti u stvari oplakuju činjenicu da znanje nije više na prvom mestu, narativno znanje te vrste. To ne znači da je znanje na neki način iščezlo. Potpuno nova paradigma ne postoji, bez obzira na to što postoji promena.

"Jedna od funkcija umetnosti u masovnoj kulturi mogla bi biti modifikovanje sveta"
                                                                                                        (Suzan Zontag)

...najradikalnije su prekoračene granice fikcije i nefikcije, samim tim, i granice između umetnosti i života.
- U izvesnom smislu parodija je savršen postmoderni oblik, pošto ona na paradoksalan način i uključuje u sebe i izaziva ono što parodira.

"Sa osporavanjem koherentnog subjekta povezana je opštija upitanost nad svakim totalizujućim i homogenizujućim sistemom"  
                                                                  (Mišel Fuko)

- Postmodernizam ne označava ni jednostavan i radikalan raskid sa modernizmom, ni pravolinijski kontinuitet: on je i jedno i drugo, i ni jedno ni drugo.
- Ako je jedan od principa moderne književnosti bio stvaranje dela koje bi primoralo na razmišljanje o uslovima njegovog sopstvenog oblikovanja, koje bi insistiralo na čitanju kao mnogo svesnijem kritičkom činu, onda ne iznenađuje što bi medij postmodernističke književnosti trebalo da bude kritički tekst napisan u paraliterarnoj formi. Jasno je da su Brat i Derida, koje studenti sada čitaju, pisci, ne kritičari.
...termin postmodernizam u fikciji je rezervisan da opiše paradoksalnije i istorijski složenije oblike koje nazivam "istoriografskim metafikcijama".
- Postmodernizam jasno izrasta iz ostalih modernističkih strategija: njegove samorefleksivne eksperimentacije, njegove ironijske dvosmislenosti i njegovog osporavanja klasičnog realističkog predstavljanja.
- Postmodernizam osporava osnove svake određenosti (istoriju, subjektivnost, referencu) i svakog standarda suđenja.

 "Autor je moderna pojava, proizvod našeg društva koje je, izrastajući iz srednjeg veka, s engleskim empirizmom, francuskim racionalizmom i ličnom verom reformacije, otkrilo prestiž pojedinca ili, kako se to plemenitije kaže "ljudske ličnosti". Samim tim je logično što je pozitivizam, ovaploćenje i vrhunac kapitalističke ideologije, najveću pažnju posvetio "ličnosti autora" ". 
                                                                                    (Rolan Bart)

- Istoriografska metafikcija održava razliku između svog formalnog samo-predstavljanja i svog istorijskog konteksta.
...problemi pisanja istorije ne razlikuju se od problema pisanja fikcije.
...istine postoje samo u množini, nikada nije jedna Istina, i retko postoji laž per se, već samo istine drugih.
..."činjenica" je određena diskursom, "događaj" nije.