Anakolut

Anakolut je termin antičke retorike za podvrstu elipse, koji označava neki nesklad u gradnji složene rečenice.

Primer: "O čardače, ognjem sagorio!
            Veće si mi mladoj dodijao,
            Šetajući sama po čardaku
                                                            (Narodna pesma)

Apsolutni nominativ i pretvaranje udaljene zavisne rečenice u glavnu, dva su najčešća oblika anakoluta. Anakolut je pogreška nedovoljne stilske obrade ili odraz nesređenog mišljenja i nastaje usled nagle promene ili prekida u govoru, ali ga pisci upotrebljavaju i svesno kao stilsku figuru. Ovakav način izražavanja često je bio pomodan i prihvaćen način izražavanja (npr. hrišćanska retorika), a u pesničkom jeziku se upotrebljava kao izraz uzbuđenja. Anakolut je čest u Platonovim dijalozima i u Šekspirovim dramama.